DE  BOLLEDOMUS IS JARIG: 100 JAAR!!!

27 april 1914 -27 april 2014
op
Koningsdag!

LINK NAAR BESTAND 100 JAAR BOLLEDOMUS

AL RUIM 40 JAAR ZIJN WIJ DE TROTSE SCHIPPPERS VAN DE BOLLEDOMUS EN SINDSDIEN HOUDEN WIJ HET SCHIP, MET VÉÉL ONDERHOUD,
ZO GOED EN KLEURIG MOGELIJK IN DE VAART.
DIT NOODZAKELIJKE ONDERHOUD IS ERG KOSTBAAR EN U KUNT ONS HIERBIJ HELPEN DOOR

ALS VERJAARDAGSCADEU

(AL OF NIET IN EEN ENVELOPPE) EEN FINANCIËLE BIJDRAGE IN DE BRIEVENBUS TE DEPONEREN, OF EEN GIFT OVER TE MAKEN OP BANKREKENING                                        

NL10 INGB 0670420190
Herman en Géa Boiten

GESCHIEDENIS

Het schip werd gebouwd in 1914 bij scheepswerf "De Boer" in Oude Pekela. Het schip van het type Groninger Boltjalk kreeg bij de tewaterlating op 27 april 1914 de naam: HOOP OP ZEGEN.

De eerste schippers waren Jan en Bonje Duursma. Nog binnen het jaar, op 20 januari 1915, werd hun eerste zoon Harm Duursma geboren, twee jaar later gevolgd door de tweede zoon, Henk Duursma. Harm Duursma trouwde met Gré en op 04 april 1940 werd hun dochter Margaretha (Greetje) geboren. Harm en Gré Duursma zijn met hun dochters Greetje en Bonnie in 1953 geëmigreerd naar Canada. Harm, inmiddels weduwnaar, is nu 96 jaar en nog heel gezond. Greetje woont nu in de buurt van Vancouver. Henk is in 2006 overleden.

Van 1914 tot 1927 voer het schip als zeilschip in de Noord-Nederlandse wateren als vrachtschip.

Op 22 februari 1927 werd het schip aangekocht door Hendrik ten Cate. Deze schipper plaatste in het schip een Deutz Dieselmotor van 24 PK en herdoopte het schip met de naam AMBULANT. Het schip werd in het hypothekenkantoor ingeschreven onder het nummer 27 B WINSCH 1927.

Op 24 maart 1937 werd het schip eigendom van Berend Lubbers en bleef onder de naam AMBULANT varen.

Op 28 oktober 1948 kocht Alexander Viswat het schip en veranderde de scheepsnaam in BERENDIENA. Dit duurde slechts 3 maanden toen Alle Ouwerkerk op 29 januari 1949 het schip van Viswat overnam en de oude naam AMBULANT aan het schip teruggaf. In 1953 werd door schipper Ouwerkerk de denning van het schip verhoogd, de roef en stuurhut vernieuwd en de mast en alle zeil-gerei werd verwijderd. Ouwerkerk bleef schipper/eigenaar tot voorjaar 1961.

Van 1961 tot 1971 volgen de schippers elkaar snel op en wel als volgt:

Dan zijn de snelle wisselingen gelukkig voorbij en worden wij de trotse eigenaars...

21-05-1973 - HEDEN HERMAN EN GÉA , SCHIPPERS VAN DE " BOLLEDOMUS".

Het schip lag tijdens de aankoop op de werf Serveer te Coevorden, waar het nodige onderhoud werd gedaan.Vanaf juli van dat jaar gingen wij op het schip wonen en namen ligplaats in de stad Groningen in de Noorderhaven.
In Augustus wilden we een weekendje de stad uit en we voeren naar de Hoornsedijk net over de grens van de gemeente Groningen in Haren .

Het weekendje werden echter 4 prachtige jaren, tot het Meerschap in het najaar van 1976 roet in het eten gooide. Na een maandenlange strijd besloten wij om ons heerlijke leven op het schip niet langer te laten verpesten door allerlei obstructies. We namen in januari 1977 afscheid van deze heerlijke plek en voeren naar Leek, waar wij ligplaats vonden aan de Bosweg. In de zomer verfden we het schip in prachtige kleuren bruin, rood, geel en oranje. Het stadsleven in Groningen trok echter toch teveel en in oktober van dat jaar vertrokken wij weer naar Groningen, ditmaal aan de Spilsluizen. Hier werd op 20 oktober 1997 de nieuwe naam van het schip “BOLLEDOMUS” vastgelegd. De oude Bussing motor in het schip begaf het vervolgens en moest worden vervangen.
In Maart 1978 worden we voor onderhoud naar de werf Wolthuis in Sappemeer gesleept, waar op de Vrijdag voor Pasen, wegens onoplettendheid van de lassers, tijdens laswerkzaamheden, brand ontstond. Het gehele voorschip brandde uit.

Alles wat we tot dan toe hadden ingetimmerd in het schip ging verloren, evenals onze complete garderobe en het andere huisraad. Even hebben we overwogen van het schip te gaan omdat we weer helemaal opnieuw moesten beginnen, maar na de eerste schrik besluiten we toch om weer door te gaan. We laten ons naar het Oude Winschoterdiep in Groningen slepen om opnieuw te beginnen het schip te betimmeren met de middelen die we nog hadden.

Tevens werd hier een gereviseerde DAF-motor in het schip geplaatst. Als het schip dan weer “vaarklaar”is varen we op 13 juli 1979 naar De Punt waar bij watersportbedrijf Beuving een nieuwe schroef wordt gemonteerd, die bij het nieuwe motorvermogen past.
We blijven dan een heerlijke schaatswinter over in De Punt en varen in het voorjaar van 1980 terug naar Groningen. Deze keer vinden we ligplaats aan het Winschoterdiep, achter de Oosterpoort.

In de dan komende jaren beginnen wij onze opleiding Gestalttherapie en doen allerlei workshops in persoonlijke groei en nemen dan niet te veel tijd meer voor de verdere afbouw van het schip. Het hoognodige onderhoud en de werfbeurten aan het schip wordt wel gedaan maar we zijn zo druk met onze persoonlijke ontwikkeling dat het schip op de tweede plaats komt. Herman :”Ik groei zo hard, dat het schip me onder de kont wegrot”!

In 1986 zijn we dan eindelijk klaar met onze opleiding en we beginnen aan een duet: “Gaan we trouwen of niet?” In juni 1986 is dan de kogel door de kerk en staan we op 3 juni 1986 met onze familie en vrienden in het oude Kerkje van Oostum om elkaar het Ja-woord te geven. Een huwelijksreis van drie maanden volgt, door Duitsland, Oostenrijk, (toenmalig) Joegoslavië, Griekenland, Italië, Frankrijk, België en terug naar Nederland.
Terug in Nederland besluiten we in september 1986 onze praktijk voor Gestalttherapie te beginnen. We kunnen van de heer L.H.Timmer te Groningen een prachtige praktijkruimte huren aan de Ubbo Emmiussingel 19. Dan wordt door onze meteen al drukke praktijk, onze woonruimte op het schip, met petroleumlampen en houtkachel, toch te primitief en weer overwogen we: “Willen we dit nog langer?”

Ook dit maal weer won onze liefde voor het oude scheepje en we besloten tot een ingrijpende verbouwing, die we, nu voor de eerste keer, lieten uitvoeren. Maanden van chaos volgden, waarin we avond na avond, tot soms diep in de nacht de puinhopen op moesten ruimen, die de werklui achterlieten.Toen waren bij ons de rapen gaar en we schopten de timmerlieden van boord. Met een andere timmerman gingen we verder. In het voorjaar van 1987 kwam de verbouwing eindelijk klaar en hadden we voor het eerst in ons schippersleven, centrale verwarming, elektriciteit en andere voor ons toen heerlijke luxe.

Zelfs onze tandenborstel werd elektrisch. In de zomer die volgde werd het schip aan de buitenkant opnieuw helemaal geschilderd, nu in de kleuren ivoorwit en aquamarijn. In de dan komende 10 jaren werken we hard in onze praktijk en varen regelmatig zomers door Friesland, Drenthe, het Opsterland, de Achterhoek, de IJssel, de Vecht, de Randmeren enzovoort.

In 1995 begint dan de reconstructie van de weg door de Oosterpoort, er komt een nieuwe brug, vlak achter ons schip en wij komen dan geisoleerd te liggen. We maken bezwaar bij de gemeente Groningen, varen dan een tijd de stad uit en we als in het najaar terugkomen, nemen we ligplaats aan de Trompkade.

Dan begeeft ook onze DAF-motor het en besluiten we een nieuwe Solé-motor in het schip te laten plaatsen. In dezelfde tijd begint een strijd met de gemeente Groningen over de ligplaats hier. Vergunningen aanvragen, dreigbrieven, dwangbevelen en -sommen houden ons bezig tot de zomer van 1996. Dan komt uiteindelijk het verlossende bericht dat we een vaste ligplaats kunnen krijgen aan de Hoornsedijk en in augustus 1996 komen we dan eindelijk aan op onze nieuwe en dierbare plek aan de Hoornsedijk 1012.

In deze heerlijke omgeving komt er dan een railing rond het schip en het mastdek en laten we het schip opnieuw schilderen in prachtig rood, blauw, oranje en ivoor.
En zo, prachtig in de kleuren, varen we in de zomer van 1997 via de IJssel, Waal en Maas naar Noord-Frankrijk.

Een prachtige tocht die ons brengt tot Charleville. Als we dan terug varen en langs de ingang van het Canal de l’Est komen, weten we het zeker: We komen hier terug en varen dan door naar het Zuiden………………

In 1999 blijkt bij een werfbeurt dat de kimmen van het schip moeten worden vernieuwd en dat betekent dat de hele binnenbetimmering van het schip moet worden verwijderd. We laten in 2000 een nieuwe bronzen schroef onder het schip monteren en beginnen met Robert Uenk besprekingen over, naar we hopen, de definitieve inbouw van het schip.

In de zomer van 2001 gaan we dan naar de werf Welgelegen in Leeuwarden, waar de reparatie aan de kimmen wordt gedaan. Hierna wordt het schip afgemeerd in het Eemskanaal en kan de grote verbouwing beginnen. En weer wordt de buitenkant geschilderd. Nu in geel, paars, rood en aquamarijn In oktober van dat jaar kunnen we weer aan boord en varen met ons “nieuwe” schip terug naar de Hoornse dijk.
In het voorjaar van 2002 zwerven we op een reisje met de auto door Noord-Frankrijk en ontdekken we opnieuw de schoonheid van de Franse kanalen. Een oude wens wordt weer helemaal klaarwakker en, terug in Nederland, kunnen we er niet meer van slapen. Dan valt de beslissing:

WE GAAN ONZE DROOMREIS NAAR FRANKRIJK MAKEN!!!

In april 2004 sluiten we onze praktijk in Groningen en varen dan in juni 2004 voor een aantal jaren naar Zuid-Frankrijk.

Vrijwel onmiddellijk begint dan de voorbereiding waarvan we op dit moment nog lang niet kunnen overzien, wat er allemaal nog moet gebeuren voor we de trossen los kunnen gooien. Maar,

ONZE REIS IS AL BEGONNEN……………..